مشکلات اجاره نشینی

اجاره نشینی برای اقتصاد کشور مشکلات فراوانی به همراه دارد

در حال حاضر با توجه به کم شدن استقبال از خرید ملک، اجاره نشینی در آپارتمان های تهران با افزایش رو به رو شده و میزان اجاره بها نیز افزایش کمی داشته است. رکود حاکم بر بازار مسکن باعث شده تا تمایل افرادی که خانه ندارند برای خرید مسکن کاهش یافته و افراد به همان اجاره نشینی راضی باشند. این در حالی است که با بالا گرفتن وضعیت رکود در سه سال و نیم اخیر بسیاری از مشاغل با مشکل مواجه شده اند. همین مشکلات مالی باعث شده تا بسیاری از افرادی که تا همین چند سال پیش خانه دار بودند به علت گیر افتادن در بدهی ، خانه های خود را بفروشند و تن به اجاره نشینی دهند.

املاک تهران

اما اجاره نشینی مشکلات فراوانی برای کشور به همراه دارد. چرا که کسی که اجاره نشین است باید ماهانه پولی که مربوط به سبد خانوار است خرج اجاره بها نماید. در حالی که می تواند همین  بودجه را در جایی دیگر هزینه کرده و به سلامت فکری خانواده خود کمک کند. اما وقتی که این پول هنگفت به جای خرج شدن در راستای رفاه و شادمانی خانوار به اجاره بها اختصاص یابد، نارضایتی سرپرست خانواده و دیگر افراد خانواده را به همراه دارد. همین امر می تواند در نارضایتی جامعه نقش بسزایی را ایفا نماید.

اما یکی از مشکلات دیگر اجاره نشینی، مشکلاتی است که برای اجاره دهنده پیش می آید. درست است که به ظاهر اجاره دهنده هیچ مشکلی ندارد و سر وقت پول خود را می گیرد و بدون هیچ دغدغه ای خرج می کند. اما با توجه به شرایط و وضعیت بد اقتصادی اکثر مستاجر ها توانایی پرداخت ماهانه اجاره بها را نداشته و همین امر مشکلات فراوانی را برای اجاره دهنده ها ایجاد می کند. علاوه بر این آسیب هایی که توسط مستاجر به ساختمان وارد می شود در بسیاری از موارد برای صاحب خانه هزینه بردار است. در این بین یکی از بزرگترین دغدغه های صاحبان ملک این است که مستاجرخوب برای مسکن خود بیابند. مستاجری که علاوه بر پرداخت به موقع اقساط ماهیانه ( بخوانید اجاره بها ) به خانه آسیب نزند و در بهترین شرایط در پی بهبود شرایط خانه یا آپارتمان برآید. در شرایط کنونی پیدا کردن مستاجر خوب بسیار سخت و دشوار است .

علاوه بر این ها ، نگاه به خرید مسکن برای اجاره دادن و از این طریق پول درآوردن، نگاه خوبی برای اقتصاد کشور نیست. با این مدل خرید مسکن ، در واقع بخش عمده ای از سرمایه های افراد که می تواند در بازار به گردش بیافتد، در مسکن یخ می زند و نمی تواند باعث پویایی اقتصاد کشور شود.

به همین علت و برای کاهش دغدغه های هر دو طرف به ویژه مستاجران، دولت های مختلف در پی راه حلی برای خانه دار کردن افراد بوده اند. در پی برطرف کردن همین مشکلات بوده است که دولت نهم به فکر ایجاد پروژه مسکن مهر افتاد. پروژه ای که در ابتدای امر به علت ایده بی نظیر خود با استقبال مواجه شد اما متاسفانه به علت شتابزدگی و همچنین عدم کارشناسی درست نتوانست انتظارات را برآورده کند. دولت یازدهم هم که طرح مسکن مهر را مزخرف می دانست خود در روزهای پایانی دولت دست به طرحی برای مسکن افراد بی بضاعت زد که شبیه به مسکن مهر است اما قرار است مشکلات این طرح را نداشته باشد.

اما آنچه که مشخص است تا خانه دار کردن اکثر افراد جامعه راهی بسیار دراز و پر مشقت در پیش روی مسئولین است و با دست روی دست گذاشتن و دیگران را متهم کردن هیچ کاری پیش نمی رود. با همت دولتمردان می توانیم شاهد اتفاقات بسیار خوبی در زمینه خانه دار کردن مستاجران فعلی باشیم.