منظور از مبایعه نامه در قراردادهای ملکی چیست؟

در این مقاله خواهید خواند:

• معاملات ملکی
• مبایعه نامه چیست؟
• ویژگی های مبایعه نامه
• مبایعه نامه یک سند عادی است
• تفاوت مبایعه نامه با قولنامه

معاملات ملکی

در بازار املاک معاملات مختلفی را از جمله خرید و فروش ملک، رهن و اجاره ملک و یا پیش خرید املاک را شاهد هستیم که هر کدام از این موارد شرایط خاص خود را دارد. در بازار مسکن و در معاملات مختلف اصطلاحات متعددی استفاده می شود که آشنایی با بسیاری از آن ها ضروری بوده و برای داشتم معامله بهتر و خاطری آسوده تر ضروری می باشد. از جمله اصلاحاتی که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد مبایعه نامه می باشد که در ادامه به شرح آن خواهیم پرداخت.

مبایعه نامه چیست؟

در طی معاملات مختلف، کالا و یا مال غیرمنقولی به فرد دیگر فروخته می شود و برای معامله انجام شده قراردادی تنظیم و نوشته می شود که اطلاعات مربوط به طرفین معامله، کالای فروخته شده، هزینه های دریافت شده و تاریخ انجام معامله در آن درج می شود. این قرارداد که به قول نامه نیز معروف است از نظر حقوقی مبایعه نامه گفته می شود اما تفاوت هایی نیز با قولنامه های امروزی دارد. در مبایعه نامه هر دو طرف معامله متعهد به انجام کاری می شوند و اگر تنها یکی از طرفین متعهد به انجام کاری باشد قرارداد بسته شده مبایعه نامه نخواهد بود. 

در مجموع می توان این گونه بیان کرد که قرارداد تنظیم شده میان خریدار و فروشنده که در پی آن مبلغی در قبال مالی رد و بدل می شود و طرفین متعهد به انجام کاری می شوند را مبایعه نامه می گویند.

ویژگی های مبایعه نامه

مبایعه نامه مانند هر سند دیگری دارای ویژگی های مشخصی می باشد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مبایعه نامه می تواند برای معامله هر نوع کالایی از جمله ملک، خودرو و یا اجناس دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
• مبایعه نامه یک سند عادی محسوب می شود.
• بر اساس مبایعه نامه هر دو طرف معامله متعهد به انجام کاری هستند.
• مبایعه نامه پیش نیاز تنظیم و انتقال سند در روند معاملات می باشد.
• مبایعه نامه ها از نظر حقوقی قابل استناد می باشند.

در همین رابطه بخوانید:

سند زدن ملک و مراحل انتقال آن

مبایعه نامه یک سند عادی است

اسناد دو نوع رسمی و عادی را شامل می شوند که از نحوه تنظیم آن ها ناشی می شود. به این صورت که اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی و توسط مامورین رسمی دولت را سند رسمی نامیده و اسناد تنظیم شده توسط افراد عادی را سند عادی می نامند. با توجه به این تعریف می توان به این نتیجه دست یافت که چون مبایعه نامه در بنگاه های معاملاتی تنظیم می شود و روند تنطیم آن توسط افراد عادی انجام می شود، یک سند عادی محسوب می شود.

نکته ای که در این میان می توان مطرح کرد این است که اسناد عادی فقط بین دو طرفی که آن را منعقد کرده‌اند و یا نمایندگان و وراث آن ها سندیت داشته و الزام آور است اما سند رسمی علاوه بر طرفین معامله در برابر همه‌ی افراد قابل استناد بوده و به کمک آن ها می توان ادعاهای مربوطه را ثابت کرد.

در همین رابطه بخوانید:

سند عادی ملک چیست و چه تفاوتی با سند رسمی دارد؟

تفاوت مبایعه نامه با قولنامه

همان طور که بیان شد بر اساس مبایعه نامه مالی میان طرفین معامله جابه جا شده و طرفین کاری را در قبال آن قرارداد متعهد می شوند. اما برای قول نامه این روند متفاوت می باشد. به طوری که اگر افراد برای انجام معامله موافق باشند اما یکی از آن ها در بازه زمانی مورد نظر آمادگی لازم برای انجام معامله را نداشته باشد با یکدیگر قول و قرارهایی را گذاشته و بر اساس آن متعهد به انجام معامله می شوند و زمانی که هر دو طرف معامله آمادگی لازم را برای انجام معامله داشتند نسبت به انجام آن اقدام می کنند. نوشته ای که افراد برای قول و قرارهای خود جهت انجام معامله تنظیم می کنند را قول نامه می نامند. به عبارتی بر اساس قول نامه افراد متعهد به انجام معامله در زمانی دیگر می شوند. 

بر اساس مبایعه نامه مالک ملک خریدار خواهد بود. در صورتی که در قول نامه افراد مالی را خرید و فروش نکرده اند و تنها قول و قراری برای انجام معامله داده و آن را مکتوب کرده اند. لازم به ذکر است افراد می بایست بر قول و قرار خود متعهد بمانند و در صورتی که فروشنده برای انجام معامله حاضر نشود خریدار می تواند با استفاده از قول نامه وی را مکلف به انجام آن کند.