آیا داستان پشه و بوی بد دریاچه چیتگر واقعیت دارد؟

2نفر 1401/04/08 8102 بازدید

پشه ها و بوی بد دریاچه چیتگر،واقعیت یا شایعه؟

قبل از هر صحبتی می خواهم سوالی بپرسم. آیا منطقه چیتگر و حوالی میدان ساحل را به یاد دارید در زمانی که هنوز دریاچه ای وجود نداشت؟ به هر حال برخی به یاد دارند و مطمئنا عده زیادی نیز قبل از آبگیری دریاچه اصلا به آن منطقه نرفته اند. آنهایی که قبل از آبگیری دریاچه به این منطقه آمده اند مطمئنا به یاد دارند که پشه های منطقه چیتگر- بدلیل وجود جنگل چیتگر- از همان زمان زبانزد بود و اهالی منطقه مخصوصا در فصل تابستان به پشه های زیاد منطقه عادت دارند. قصد تخصصی کردن مطلب را ندارم اما می توان همین مطلب را نیز از نظر اکوسیستمی ریشه یابی کرد که وجود پشه زیاد در منطقه چیتگر نسبت به سایر مناطق، خشک شدن باغ های حومه تهران است. طرح احداث دریاچه البته مربوط به خیلی سال قبل است و قبل از پیروزی جمهوری اسلامی، در دوره ی پهلوی و بدنبال طرح توسعه ی شهر تهران، منطقه چیتگر به عنوان مرکز توریستی تفریحی تهران تعریف شده بود که با گذشت چند سال که این طرح به دست فراموشی سپرده شده بود، با آبگیری دریاچه دوباره منطقه 22 تهران مورد توجه قرار گرفت و توانست نظر بسیاری از سرمایه گذاران و انبوه سازان در بخش ملک و مسکن را به خود جلب کند. سازمان ها و ارگان های زیادی با تشکیل دادن تعاونی مسکن و اخذ مجوز برای زمین هایی که خریداری کرده بودند، شروع به برج سازی نمودند و تراکم بالای برج های مسکونی سبب شد که مجموعه های عظیم تجاری اداری نیز یکی پس از دیگری استارت زده شوند به طوری که طی چند سال آینده کلیه مراکز خرید عمده تهران در منطقه 22 متمرکز می شوند و این منطقه با رشد چشمگیر و بی سابقه ای روبرو خواهد شد. از بحث اصلی دور نشویم. همانطور که گفته شد پشه قبل از دریاچه نیز وجود داشت و ربطی به دریاچه ندارد اما علتی که سبب ساز این شایعه- پشه و بوی بد دریاچه- شده چیست؟ از همان ابتدای کار آبگیری دریاچه، زمانی که هنوز دریاچه از نظر اکوسیستم تکمیل نشده و خروجی های آن اجرا نشده بود، به مدت چند ماه آب دریاچه ساکن ماند و همین مسئله باعث بو گرفتن آب و تجمع پشه روی سطح دریاچه چیتگر شد و از آنجایی که دقیقا در همان چند ماه اولیه پس از آبگیری دریاچه، بیشترین بازدیدکننده از این منطقه دیدن می کردند و شاهد این مشکل بودند، این موضوع دهان به دهان چرخید و تبدیل به یکی از خصوصیات منطقه 22 شد به صورتی که اگر در جمعی بحث منطقه 22 و دریاچه چیتگر به میان بیاید امکان ندارد یک یا چند نفر از آن جمع به موضوع بوی بد دریاچه و پشه آن اشاره نکنند. در صورتی که این موضوع در همان چند ماهه اولیه حل شد و بوی بد دریاچه با راه افتادن خروجی های دریاچه و تصفیه خانه های تعبیه شده در کف دریاچه بکلی رفع شد و مشکل حشرات و پشه های روی آب نیز با وجود ماهی هایی که در دریاچه تکثیر شدند و از آنها تغذیه می کنند برطرف شد. هم اکنون به گواهی بسیاری از مشتریان و چندی از همکاران و آشناها که در برج های نزدیک دریاچه زندگی می کنند و بعضا واحدهای جنوبی و مشرف به دریاچه دارند، هیچگونه بوی بد و نامطبوعی از سوی دریاچه وجود ندارد و تنها شرجی ملایمی وجود دارد که برای هر منطقه ساحلی طبیعی است و درباره پشه نیز تنها در فصل تابستان به همان میزان طبیعی که در بقیه مناطق پشه و حشرات دیگر وجود دارند، کنار دریاچه نیز وجود دارد. در کل باید اذعان کرد که منطقه 22 آبستن یک انفجار بزرگ است. انفجاری که وقتی اتفاق بیفتد کسانی که در پروژه های منطقه سرمایه گذاری کرده اند، از این میزان رشد سرمایه خود متعجب می شوند و من مطمئنم آنهایی که موقعیتهای امروز را جدی نگرفته و از کنارش ساده عبور می کنند، آن روز که پروژه های عظیم منطقه 22 به بهره برداری برسد با حسرت و غبطه به برج های مسکونی، تجاری و اداری منطقه نگاه می کنند و داستان غم انگیز موقعیتی که از دست دادند در حالیکه می توانستند از آن استفاده کنند را، برای نزدیکانشان تعریف می کنند.

علت بوی بد دریاچه چیتگر

به گزارش املاک صدف و به نقل از خبرگذاری ایسنا : یک عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه بوی نامطبوع اطراف دریاچه چیتگر منبعی غیر از دریاچه دارد، گفت: ممکن است علت این بو کود نامناسبی باشد که برای فضای سبز اطراف دریاچه استفاده می‌شود.

حسین هاشمی در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینکه ممکن است در برخی مواقع عده‌ محدودی از گردشگران دریاچه چیتگر در مورد بوی بد دریاچه شکایت داشته باشند، اظهار کرد: قطعا این مسئله فراگیر نیست چراکه اگر اینطور بود حضور گردشگر در منطقه تحت تاثیر قرار می‌گرفت البته باید این موضوع را در نظر گرفت که بوی بد دریاچه چیتگر مربوط به خود دریاچه نیست و منابع دیگری دارد علاوه بر کود فضای سبز اطراف دریاچه ممکن است گاهی اوقات فاضلاب برج‌های آن منطقه در جوی‌ها و کانال‌ آب‌های سطحی رها شود که می‌تواند سبب ایجاد بوی نامطبوع شود بنابراین با توجه به اینکه دریاچه مجهز به تصفیه‌خانه شده است نمی‌تواند بوی نامطبوعی داشته باشد.

وی درمورد میزان آب دریاچه چیتگر و چگونگی تامین آن توضیح داد: در سال ۵ میلیون متر مکعب آب از منبع رودخانه کن به دریاچه چیتگر اختصاص داده شده است. در حال حاضر مقدار آبی که دریاچه از رودخانه برداشت می‌کند ۲ میلیون متر مکعب در سال است. این آب صرفا در زمان پر آبی رودخانه و غیر از فصول کشاورزی برداشت می‌شود. در واقع ۲.۵ درصد آب کن سالانه برای دریاچه چیتگر برداشت می‌شود.

این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه در تهران مکان‌های تفریحی کم است و نیاز به ایجاد فضاهایی تفرجی متنوع در شهر وجود داریم، تصریح کرد: هر فعالیت اثرات خود را بر محیط اطراف دارد و نمی‌توان مکان تفرجی ایجاد کرد که تغییراتی در محیط به‌ وجود نیاورد.

هاشمی با بیان اینکه عمر دریاچه در دو حالت ممکن است پایان پذیرد، گفت: یک دلیل می‌تواند پر شدن دریاچه از رسوب باشد که درحال حاضر در دریاچه چیتگر رسوب نداریم چراکه آب زلال و تصفیه شده وارد دریاچه می‌شود. حالت دوم نیز آن است که رودخانه کن طی چند سال آینده خشک شود و تامین آب دریاچه با چالش مواجه شود. در این صورت پیش از دریاچه خود شهر تهران با چالش جدی روبرو خواهد شد.

این عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی در پایان با تاکید بر اینکه آب دریاچه به دلیل عمق کم و وزش باد حرکت دارد و راکد نیست، گفت: در برخی قسمت‌ها فواره‌هایی نیز برای حرکت آب ایجاد شده است همچنین دریاچه چیتگر مشکل کمبود اکسیژن ندارد و با تصفیه‌خانه‌ای که برای آن احداث شده نمی‌توان گفت آب دریاچه راکد و گنداب است. دریاچه چیتگر تاکنون شاهد شرایط بی‌هوازی نبوده است و بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده تجربه این شرایط بعید است.